Henry's life
Zelden ontmoet ik iemand die me zó raakt, zó inspirerend vertelt, dat ik urenlang aan zijn lippen hang. Dat is voor mij pure magie. Dat maakt iemand uniek.
Niet iedereen kent de naam Henry Diltz, en eerlijk? Dat is best gek. Want deze man heeft de muziekgeschiedenis van de jaren ‘60 en ‘70 niet alleen meegemaakt, maar ook vastgelegd—letterlijk. Wat begon als een carrière in de folk, veranderde in een glansrijke reis als dé popfotograaf van een legendarisch tijdperk. Woodstock? Hij stond daar. The Doors, Joni Mitchell, David Crosby? Hij was erbij. Henry gaf ons niet alleen beelden, hij gaf ons een tijdmachine.
In Henry’s Life neemt hij je mee naar dat tijdperk, en ik? Ik hing aan zijn lippen. Voor even voelde het alsof ik daar was—op het gras, onder de zon, omringd door muziek en magie. Alsof ik een wijntje dronk met Joni, een diepe conversatie had met Zappa, en Crosby naast me op een gitaar tokkelde.
Maar wat me het meest raakte? Henry herinnerde me eraan dat het leven geen rechte weg is waar je alleen maar vooruit moet duwen. Soms moet je linksaf, soms rechtsaf. En weet je? Dan komt het ook goed.
En vooral: wees lief. Héél lief. Peace Love and Happiness❤️
Als je meer wilt weten over Henry's werk en zijn galerieën, neem dan een kijkje op deze websites;
https://morrisonhotelgallery.com/
https://henrydiltz.com/password